Οδοιπορικό-προσκύνημα
στη γη της Αιολίας, της Ιωνίας και της Ερυθραίας με την ομάδα μελέτης και
διάδοσης του μικρασιατικού πολιτισμού
«Ανατολής Ίχνη»
7-11
Φεβρουαρίου 2015
Το προσκυνηματικό μας ταξίδι για τη δική μας Μικρά Ασία
ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και με ξεναγό το Θοδωρή Κοντάρα, φιλόλογο,
μελετητή του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Θα πρέπει να πω από τώρα ότι έχει
βαθύτατη γνώση της ιστορίας του τόπου και του ίδιου του τόπου. Γνωρίζει καθετί
για κάθε ελληνικό οικισμό.
Αξημέρωτα ξεκινήσαμε, η ανατολή του ήλιου μας βρήκε κάπου
στην Καβάλα. Οι διατυπώσεις για τη διέλευση των συνόρων ολοκληρώθηκαν μέσα στον
ελάχιστο δυνατό χρόνο: κάτι περισσότερο από μια ώρα.
Διασχίσαμε τον Έβρο ποταμό, με τα νερά του να είναι στην
υψηλότατη στάθμη, και βρεθήκαμε στην Ανατολική Θράκη. Η χώρα πεδινή, με
χαμηλούς λόφους και πολλά νερά, δεν είναι μια γοητευτική περιοχή. Αυτή την
εποχή δεν την στολίζουν ούτε τα ανθισμένα ηλιοτρόπια. Αλλά εδώ από το 1854
διεξήχθησαν όλοι οι σημαντικοί πόλεμοι της εποχής, γνώρισε δύο κατοχές (ρωσική
και βουλγαρική), έναν καταστρεπτικότατο σεισμό (1912) και ο ελληνικός πληθυσμός
της υπέστη κάθε είδους βιαιοπραγίες, διώξεις, εξορίες και δύο διωγμούς μέσα
στον 20ό αιώνα. Εξάλλου, ως πρόσφατα, ήταν στρατιωτικοποιημένη ζώνη και οι Τούρκοι
φρόντισαν να την αποψιλώσουν.
