Ταξίδι - προσκύνημα στην Ανατολική Θράκη

Ταξίδι - προσκύνημα στην Ανατολική Θράκη.

Το οδοιπορικό πραγματοποιήθηκε στις 31 Αυγούστου , 1 και 2 Σεπτεμβρίου με 40 περίπου ταξιδιώτες. Ξεκινήσαμε από το Άδενδρο 15, τα αδέλφια μου με τον/την σύζυγο, δυο ξαδέλφες και 7 Πεχτσεβίτες. Η Φρόσω karakutovska με τον σύντροφό της Βάνε, ο Θανάσης Καρακάσωφ, ο Μανώλης Στεφάνοβιτς με τα αδέλφια του Θανάση και Ιορδάνη και τη σύζυγο του Ντουσάνα. Αποδείχθηκε ότι τα τρία αδέλφια είναι εγγόνια της Παγώνας Αρβανιτίδου-Σταμάτοβιτς, αδελφής του Θανάση, αποστολέα της επιστολής του 1929.

Tο  σόι μας με το σόι των Αρβανιτίδη-Στεφάνοβιτς. Οι τρεις άνδρες είναι αδέλφια-εγγόνια της Παγώνας, αδελφής του Θανάση που έγραψε το γράμμα του 1929! Ο Θανάσης, ο Μανώλης και ο Ιορδάνης  με τη γυναίκα του. Το όνομα Θανάσης δεν χάνεται από το σόι!

Δέκα περίπου ήταν από τον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης με καταγωγή από τη Μεσσήνη-Μισινλί του Λουλέ Μπουργάζ και 10 περίπου από τη Θεσσαλονίκη ή Χαλκιδική. Στους τελευταίους ο Νίκος Μαργέλης ( Τσιλβελής) και 3 αδέλφια  Κράνη από το Ροδόκηπο.

Αφού περάσαμε τα σύνορα , μετά την Κεσσάνη και με κατεύθυνση την Περίσταση , κάναμε μια παράκαμψη για το Μπαϊραμίτς – πατρίδα των συνταξιδιωτών μας από το Πέχτσεβο, 12 χιλιόμετρα υποτυπώδους δρόμου. Μείναμε σχεδόν μία ώρα , παραβιάζοντας το πρόγραμμα , γιατί οι Πεχτσεβίτες δεν άφηναν την πατρίδα τους. Συνομιλούσαν με τους νέους κατοίκους , των οποίων οι πρόγονοι έχουν έλθει από την Τζουμαγιά Βουλγαρίας και βέβαια συνεννοήθηκαν περίφημα. Γέμισε η πλατεία από τους κατοίκους και τις νέες με την παραδοσιακή βράκα , που κρατούσαν δίσκους με τσάι. Υπέθεσα ότι βγήκαν από κάποιο σχολείο Κορανίου.

ΤΟ ΠΕΧΤΣΕΒΟ - Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ μέρος β΄

ΠΕΧΤΣΕΒΟ- Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ -μέρος β΄.

 Αυτή τη φορά για τέσσερεις μέρες , 7-10 Αυγούστου 2014.

Το Πέχτσεβο είναι ένα όμορφο ημιορεινό χωριό και αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο όμορφο. Ο καιρός ανοιξιάτικος και η φύση το ίδιο-ολάνθιστοι οι κήποι των σπιτιών.

Η έρευνα μπήκε στην ουσιαστική της φάση. Συναντήθηκα με ανθρώπους που ψάχνουν τις ρίζες τους. Ανακάλυψαν και μελετούν βιβλία γραμμένα στην κυριλλική γραφή (δυστυχώς για μας), και που αναφέρονται στην πρώτη τους εγκατάσταση. Έχουν ερωτηματικά. Γιατί βρέθηκαν σε αυτό τον τόπο; Γιατί τόσο μακριά από την Ελλάδα; Δηλώνουν Έλληνες και έχουν μέσα τους την Ελλάδα. Μάλλον το μεγάλο τους όνειρο είναι η μετεγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Αυτές οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν  τη μέρα που τιμούσαν την αγία Παρασκευή, στις 8 Αυγούστου-είναι παλαιοημερολογίτες.

Το εικονοστάσι τους, με την εικόνα της αγ. Παρασκευής αριστερά

Η κύρια εικόνα που έφεραν από την πατρίδα , το Μπαϊραμίτς της περιοχής Κεσσάνης  Ανατολικής Θράκης, που σήμερα ανήκει στο νομό Τσανάκκαλε, είναι αυτή της αγίας Παρασκευής. Για το πώς τη φέρανε μετά το διωγμό, το αφηγείται ο Θανάσης Καρακάσωφ. Είναι μικρή εικόνα και τη δώσανε να την κρατάει η εξάχρονη θεία του . Κάπου κοντά στον Έβρο κουράστηκε και την άφησε. Την πήρε μέλος μιας άλλης οικογένειας, η οποία την έφερε ως το Πέχτσεβο. Κάποτε αποφασίστηκε από τους απόγονους των προσφύγων να βάλουν τα εικονίσματά τους σε ξεχωριστό οίκημα. Επισκέφτηκα αυτό το οίκημα. Οι επισκέπτες τη μέρα της γιορτής , άναψαν κεριά και άφησαν χρήματα, μαντήλια ( τάματα;) και γλυκά. Ρώτησα τη Φρόσω γιατί κρατούν την εικόνα αλειτούργητη τόσα χρόνια και δεν τη μεταφέρουν στην κύρια εκκλησία του Πέχτσεβο, των αγίων Αποστόλων, αφού και οι άλλοι κάτοικοι είναι ορθόδοξοι . Η Φρόσω θύμωσε: "Δεν είναι δικιά τους !   "Δεν είναι δικιά τους !    Μου θύμισε το μικρό αφήγημα του Γιώργου Ιωάννου στη συλλογή του Η Σαρκοφάγος, " Παναγία η Ρευματοκρατόρισσα". Και ο Ιωάννου λυπάται που οι Ραιδεστηνοί άφησαν την εικόνα τους  αιχμάλωτη των ξένων(!) παπάδων.

O Kαρακάσωφ συγκινημένος αφηγείται. Δίπλα του η ντόπια σύζυγός του

Ο Καρακάσωφ δε ζει πια στο Πέχτσεβο, αλλά στα Σκόπια. Ήρθε με τα βιβλία τα σχετικά με την εγκατάστασή τους. Είναι πολύ συγκινημένος,  όταν αφηγείται για το πώς έφυγαν οι δικοί τους από το Μπαϊραμίτς διωγμένοι και κυνηγημένοι, αφήνοντας πίσω του μεγάλη περιουσία.

Είναι δύσκολη η διερμηνεία . Δεν είναι μόνο, που τα ελληνικά της Φρόσως είναι αυτά που μιλούσε με τη γιαγιά της και τους γονείς της και τα οποία βελτίωσε αργότερα μόνη της, είναι και η συγκίνηση και ο μεγάλος πόνος , που κρατάνε μέσα τους και τον οποίο  μόνο τα τελευταία χρόνια εκδηλώνουν. Είναι που ακόμη και οι ίδιοι ψάχνουν να κατανοήσουν τι ακριβώς έγινε τότε.

Οι πρώτοι εγκατασταθέντες Ανατολικοθρακιώτες

Φαίνεται ότι το 1923 , και ενώ είχαν φτάσει στη Θεσσαλονίκη , το σερβικό Προξενείο τους διεκδίκησε, γιατί πράγματι αρκετοί από αυτούς μιλούσαν σέρβικα ή τουλάχιστον μια παραφθαρμένη διάλεκτο της σερβικής , και τους έστειλε στο Πέχτσεβο , στα σύνορα με τη Βουλγαρία, ίσως από την ανάγκη να ενισχύσουν τη μεθόριο . Φυσικά προσπάθησαν να τους πείσουν ότι ήταν σερβικής καταγωγής . Συναντήσαμε έναν Σέρβο συνταξιούχο δικηγόρο, συνεργάτη του Τίτο , όπως δήλωσε, ο οποίος βρέθηκε στη περιοχή της Πρέσπας το 1947-1949, για να οργανώσει την "έξοδο των Μακεδόνων". Έχει γράψει και αυτός ένα βιβλίο για τους πρόσφυγες  από το Μπαϊραμίτς . Επιμένει ότι μόνο αυτός λέει αλήθεια και ότι όλοι αυτοί ήταν απλώς εξελληνισμένοι Σέρβοι. 

Θύμωσε πάλι η Φρόσω και φώναξε ότι αυτή είναι Ελληνίδα  από Ελληνίδα γιαγιά , η οποία πέθανε στο Πέχτσεβο και η οποία δεν μίλησε ποτέ σέρβικα. Η συνάντηση αυτή και τα λεχθέντα έγιναν αμέσως γνωστά στη "γειτονιά των Ελλήνων" . Επικράτησε ιλαρότητα και αποκάλεσαν τη Φρόσω "Σερβίδα ". Όμως ο "συνεργάτης του Τίτο "έχει δίκιο ως ένα βαθμό. Οι ελληνικές πηγές αναφέρουν το Μπαϊραμίτς ως σερβόφωνο . Συγκεκριμένα ο Μητροπολίτης τους Ηρακλείας το 1906 αναφέρει στον Έλληνα πρόξενο της Ανδριανούπολης ότι στο χωριό μιλιέται και η σερβική, γιατί οι κάτοικοι ήρθαν από τη Σερβία ( O "συνεργάτης "μας είπε  μετά την μάχη του Κοσσυφοπεδίου ), αλλά με την πάροδο του χρόνου έγιναν πολλές επιγαμίες με τα γύρω καθαρά ελληνικά χωριά. Πάντως το 1906 δεν έχει Έλληνα δάσκαλο , και για αυτό ο Μητροπολίτης αιτείται την συνδρομή του προξενείου. Η Μαύρη Βίβλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αναφέρει ότι το χωριό το 1914 πολιορκήθηκε και λεηλατήθηκε . Μάλλον δεν ξαναεπέστρεψαν με την ελληνική κατοχή και ίσως αυτό απηχεί η αφήγηση της Φρόσως ότι έμαθαν "ότι το χωριό ήταν πια ελληνικό και ενώ ετοιμαζόταν να επιστρέψουν, πληροφορήθηκαν ότι αυτό ήταν ψέμα " Επήλθε δηλαδή η Μικρασιατική Καταστροφή και η Τουρκία επέστρεψε στην πατρίδα μας.

O Κοκκινόπουλος – Τσερβέν Δήμος. Θέλει να μάθει ό,τι αφορά την καταγωγή του

Συνάντησα και το Δήμο Κοκκινόπουλο – Τσερβέν σήμερα. Σε άπταιστα... σκοπιανά αφηγείται ό,τι θυμάται από τις αφηγήσεις των παππούδων για την πατρίδα και την εγκατάστασή τους στο Πέχτσεβο. Πόσο περιφρονητικά δηλαδή τους αντιμετώπισαν οι ντόπιοι που τους αποκαλούσαν "γκραιτσουλιάνους" και ότι εκείνοι ανταπαντούσαν ότι "εμείς ήμασταν καλύτερα από σας, γιατί είχαμε θάλασσα , ψάρια και ελιές".

Δυστυχώς  είδα πολύ λίγο τον πρόεδρο του συλλόγου "Καλλίπολις " , τον Σταύρο και γι’ αυτό δεν έχω ακόμη  τον κατάλογο των μελών του συλλόγου. 
 Το κυριότερο που έμαθα απ’ αυτή την συνάντηση , είναι ότι εγκαταστάθηκαν Ανατολικοθρακιώτες και σε άλλα μέρη της τότε Σερβίας και ίσως της Βουλγαρίας.

Συγγενής μου από το Άδενδρο με πληροφόρησε ότι και ο ίδιος έχει συγγενείς στο Στίπ. Στους  Έλληνες του Στίπ( ή μήπως όλης της τότε Σερβίας) , κάποια στιγμή στο παρελθόν απαγορεύτηκε να συναντούν συγγενείς από την Ελλάδα ή στην Ελλάδα, γιατί κάποιος δικός μας από το Άδενδρο με την πρόφαση ότι θα επισκεφτεί συγγενείς , μπήκε σε απαγορευμένη ζώνη και συνελήφθη.  Έτσι οι τοπικές αρχές πήραν τα μέτρα τους για να μην ξανασυμβεί. Έτσι αποκοπήκαμε από τους συμπατριώτες μας και τους συγγενείς μας . Καταλαβαίνετε βέβαια ότι το τίμημα ήταν μεγαλύτερο γι’ αυτούς.

Και ο Κοκκινόπουλος- Τσερβέν μου αφηγήθηκε ότι μικρός επισκέφθηκε συγγενείς στη Θεσσαλονίκη, που είχαν χρυσοχοείο, αλλά και οι συγγενείς μου και άλλοι Αδενδριώτες επιβεβαιώνουν ότι τους δέχονταν. Θα πρέπει να ήμαστε πολύ προσεκτικοί όταν μιλάμε γι’ αυτούς ή τους επισκεπτόμαστε.

Η ΦΡΌΣΩ και ο Θανάσης μου δείχνουν τα πρώτα σπίτια που τους εγκατέστησαν. Ένα δωμάτιο για την κάθε οικογένεια

ΤΟ ΠΕΧΤΣΕΒΟ - Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ μέρος α΄

ΤΟ ΠΕΧΤΣΕΒΟ - Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ μέρος α΄

  

Χρωστάμε χάριτες στις οικογένειες Τζαβέλλα και Μουσχούλη από την Πεπονιά, που διέσωσαν αυτό το γράμμα μαζί με άλλα έγγραφα. Γιατί, αυτό το γράμμα μας πληροφορεί ότι στο Πέχτσεβο των Σκοπίων ζουν, και με άλλους κοντοχωριανούς, Γενικιώτες. Ο Στρατής Μουσχούλης, γόνος τρίτης γενιάς προσφύγων, τα διαφυλάσσει  ως οικογενειακά κειμήλια. Του είμαι ευγνώμων. Ο Στρατής μου μίλησε για το ΠΈΧΤΣΕΒΟ στις αρχές τις χρονιάς. Έτσι άρχισα τις επαφές, μέσω skype,  με τη Φρόσω-Froska karakutofska. Συμφωνήσαμε να τους επισκεφθώ, αφού πρώτα εντοπίσει τους απογόνους  αυτών που αναφέρονται στο γράμμα. Εντόπισε τον πρώτο αμέσως και βέβαια είναι ξάδελφος του Στρατή Τζαβέλλα. Σταμάτης Σταμάτοβιτς.

 Τους επισκεφθήκαμε των αγίων Αποστόλων με την αδελφή μου, τον άντρα της  και τον συγχωριανό μας Χρήστο Λαγό. 110 χιλιόμετρα από τα σύνορα, στα σύνορα Σκοπίων- Βουλγαρίας, 60 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από τη Στρώμνιτσα, 6-8  από το Μπέροβο. Ο δρόμος μετά τη Στρώμνιτσα, συνεχίζει μέσα από ένα ήρεμο, ημιορεινό τοπίο. Συναντήσαμε τη Φρόσω  με τον πεντάχρονο  ξανθό εγγονό της  Δημήτρη στην πλατεία, κάτω από την τεράστια σημαία τους.

Η Φρόσω μας οδήγησε στο σπίτι της. Σε λίγο κατέφθασαν η Μαρία Στεφάνου   και ο Σταμάτης, ο οποίος έλεγε Άδενδρο-Άδενδρο. Καταλάβαμε ότι ήταν ο άνθρωπός μας.  Εξάλλου η ομοιότητα με τον θείο του Θανασό είναι εκπληκτική. Μας εξήγησε η Φρόσω ότι στο παρελθόν είχε επισκεφθεί τον θείο του στο Άδενδρο. Ακολούθησαν ο Μανώλης ο αρχαιολόγος, ο οποίος καταλαβαίνει ελληνικά και ο Σταύρος με καταγωγή από το Γιάγατς, ο οποίος είναι πρόεδρος του Συλλόγου ΄΄Καλλίπολις’’,εφόσον κατάγονται  από το σαντζάκι της Καλλίπολης. Ο Μανώλης  με τη Φρόσω θα ρθει στο ταξίδι-προσκύνημα, που θα γίνει στις 31-8, 1 και 2-9 στη Θράκη.Όχι δεν μιλάνε ελληνικά, παρά ελάχιστα. Η Μαρία, που μιλάει, εξηγεί: Με τους γονείς μας μιλούσαμε ελληνικά, με τα παιδιά μας ελληνικά και ύστερα ήρθαν οι ...νύφες!  Και πρόσθεσα εγώ: το καθεστώς, το σχολείο, ο στρατός, η τηλεόραση...

η ταυτότητα  μέλους του Συλλόγου

        Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν, όταν όρθια η Φρόσω διηγούνταν: Όταν φθάσαμε εδώ, το Πέχτσεβο ανήκε στη Βουλγαρία και μας ανάγκασαν να πάρουμε βουλγαρικά ονόματα, ύστερα μας είπαν ότι τώρα είμαστε Σερβία και μας έδωσαν σερβικά ονόματα, μετά μας πληροφόρησαν ότι είμαστε Γιουγκοσλαυία και τελευταία  μας δήλωσαν ότι είμαστε Μακεδονία. Σε αυτό το σημείο η Φρόσω σηκώνει τα χέρια  και φωνάζει με άγρια φωνή, λες και κάνει τη δήλωση πρώτη φορά: ‘’ως εδώ, εμείς είμαστε Έλληνες!’’Και συστήνουν το Σύλλογο ΄΄Καλλίπολις ‘’ των ελληνικής καταγωγής πολιτών. 400 είναι τα εγγεγραμμένα μέλη, 5500 οι κάτοικοι της κωμόπολις, οι περισσότεροι ελληνικής καταγωγής. Έχουν συνείδηση της καταγωγής τους. Γιατί δεν μιλάνε ελληνικά? Πέρα από τους λόγους, που προανέφερα, από τους πρώτους πρόσφυγες ελάχιστοι γνώριζαν ανάγνωση και γραφή, δεν είχαν ποτέ ελληνικό σχολείο. Τώρα έχουν μια  φορά τη βδομάδα.

Ο Μανώλης, η Μαρία, η Φρόσω, ο Σταύρος, πρόεδρος του συλλόγου ‘’Καλλίπολις’’

        Τις επόμενες μέρες η Φρόσω συνέχισε την έρευνα. Εντόπισε τον Κοκκινόπουλο και τον συντάκτη του γράμματος, ο οποίος ζει στα Σκόπια, είναι 93 ετών και με περιμένει με πολλή αγωνία. Την Τρίτη φεύγω για περαιτέρω έρευνα.

         

Μαθητές και μαθήτριες των Φροντιστηρίων Ελληνικής Γλώσσας από το Πέχτσεβο και το Στιπ επισκέπτονται το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Αυτές τις μέρες η Φρόσω είναι σε κατασκήνωση, στη Ν. Φώκαια Χαλκιδικής. Συνοδεύει 60 μαθητές από το Πέχτσεβο και το Στιπ, που μαθαίνουν ελληνικά. Θα φύγω μαζί τους.

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΝΤΕΣ ΣΤΗ ΓΛΥΚΟΚΕΡΑΣΙΑ (ΤΣΑΡΑΠΙΑΝΗ) Ι.Α.Π.Ε.

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΝΤΕΣ ΣΤΗ ΓΛΥΚΟΚΕΡΑΣΙΑ (ΤΣΑΡΑΠΙΑΝΗ)   Ι.Α.Π.Ε.

         Μέλη οικογενειών                            Ηλικία

1. Βουλγαρίδης Θεόδωρος

    Βουλγαρίδης Βασίλειος                          19

    ΒουλγαρίδηςΔημήτριος                          11

2. Δήμου Γεώργιος                                      62

    Δήμου Αγαθή                                          61

    Δήμου Παρασκευούλα                           19

3.Παρασχάκη Χρυσομάλλω                        35   σύζυγος  Θανάση

    Παρασχάκης Παναγιώτης                       11

4.Τσιλβελής (Μαργέλης) Θεόδωρος

    Τσιλβελή

    Τσιλβελή

    Τσιλβελή

5.Χαντζόγλου Βενετιά                                  55

   Χαντζόγλου Γεώργιος                               11.

Ιστορικά έγγραφα

Απολυτήριο από τις αγγλικές βάσεις εργασίας ή αλλιώς τάγματα εργασίας, όπου εργάστηκε ο Δημήτριος Ανδρέα Τσακόγλου για 2,5 σχεδόν χρόνια, από τις 20 Αυγούστου του 1916 έως τις 4 Φεβρουαρίου του 1919 με αριθμό 18574. Δεν υπάρχει καμμιά ανάμνηση στην οικογένεια από αυτή του την ‘’υπηρεσία’’. Δεν ήταν ακόμη παντρεμένος. Δεν ξέρω αν ζούσαν τότε οι γονείς του, Ανδρέας και Κυριακή.(Κυριακού). Ο αδελφός του Γιωργάκης ήταν στην Αμερική  με τον παππού μου από την πλευρά της μητέρας μου Λαμπρινό Αλτή και πολλούς άλλους,  για να αποφύγουν τη στράτευση στον τουρκικό στρατό.

Τον Ιούνιο του 1915 οι χωριανοί εξορίστηκαν  στο Βεζύρ Χαν και μετά στο Ατά Παζάρ. Μια βδομάδα πριν ο γαμπρός του Χρυσομάλλης (Ξουμάλλης) Μήτρου, που εργαζόταν ως χτίστης στο Πατριαρχείο και ήταν πληροφορημένος για αυτό που επρόκειτο να συμβεί, έφτασε στο χωριό, πήρε βιαστικά την οικογένειά του και κατέφυγε στην Ελλάδα ,στην Όσσα (Βυσσώκα) του Λαγκαδά, όπου και πέθανε από πνευμονία, το 1917.  Η οικογένειά του αποτελούνταν από τις δύο αδελφές του Δημητρίου, Μαριώ και Βασιλοπούλα, σύζυγό του,  και τα παιδιά του Δημήτριο (πατέρα μου), Κυριακούλα, αργότερα Κυρίτση, και Ανδρέα, που πέθανε λίγο μετά τον διωγμό του 1922 στη Γαλλιάνα (Ραχμαλί) Κοζάνης. Επομένως δεν γνώριζαν για την τύχη του. Τα εγγόνια του δεν  θυμούναι.

Η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, όπου απεθύνθηκα και ρώτησα γενικότερα για στρατευθέντες από την Ανατολική Θράκη, αρνήθηκε να μου δώσει πληροφορίες.Ο Κράνης από το Ροδόκηπο Χαλκιδικής μου είπε ότι έχει κατάλογο παρασημοφορηθέντων Θρακιωτών στρατιωτικών από ξένους στρατούς. Τον περιμένω. Και εδώ ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο για έρευνα. Πόσοι Θρακιώτες  υπηρέτησαν στον Ελληνικό στρατό? Πόσοι σε βάσεις εργασίας των Συμμάχων? Πήγαν εθελοντικά? Πώς ο αδελφός της γιαγιάς μου Βασιλοπούλας βρέθηκε με τους Άγγλους στη Θεσσαλονίκη? Ποιος γνωρίζει? Ίσως μόνο στα Αγγλικά αρχεία υπάρχει η απάντηση.

Άδεια γάμου από τη Μητρόπολη Μυριοφύτου και Περιστάσεως. Ο Δημήτριος (Δημητρός) του Ανδρέου με το που επιστρέφει στο χωριό νυμφεύεται την Ελένη του Κωνσταντίνου, ο οποίος αργότερα θα πάρει το επίθετο Σπαθάρας. Οι περισσότεροι χωριανοί μας δεν είχαν ακόμη επίθετα και αυτό συνέβαινε σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Θα υποχρεωθούν να αποκτήσουν αργότερα στην Ελλάδα. Ο Δημητρός θα το αποκτήσει λίγο νωρίτερα, γιατί υποχρεώθηκε από τους Άγγλους. Και δεν είχαν, γιατί δεν ήταν πολίτες μιας σύγχρονης δημοκρατίας. Ήταν ραγιάδες, που υποχρεώνονταν να πληρώνουν κεφαλικό φόρο, ο οποίος όμως πληρώνονταν συλλογικά από το χωριό. Επίσης δεν στρατεύονταν. Το σχολείο στο οποίο φοιτούσαν, όσοι φοιτούσαν, ήταν της κοινότητας. Άρα δεν ήταν καταγεγραμμένοι σε κανένα τουρκικό έγγραφο. Ήταν όμως καταγεγραμμένοι σε βιβλία και κώδικες της κοινότητας και της Μητρόπολης, όπου ανήκαν. Έτσι, ο Δημητρός, ο Γιωργάκης, η Βασιλοπούλα και η Μαριώ ως επίθετο είχαν το βαπτιστικό του πατέρα τους,ήταν τα παιδιά του Ανδρέα (Ανδρέου, στη γενική της καθαρεύουσας).Ο Ξουμάλλης, ο Κωνσταντής, ο Νικόλας, ο Στυλιανός, η Κικιώ, η Διαμαντούλα, που ήταν τα παιδιά του Μήτρου, είχαν το επίθετο Μήτρου.Ο ιερέας, που τέλεσε το γάμο, ήταν ο Κωνστάντιος, με τον τίτλο του Οικονόμου, που πρωτοεγκαταστάθηκε στην πεπονιά.

Ο Δημήτριος (Δημητρός)Τσακόγλου.

Η Ελένη (Σπαθάρα) Τσακόγλου το 1967. Στα χέρια της κρατάει εμένα Στρατή Μουσχούλη -με το σκούφο- και την ξαδάλφη μου Δροσή Τζαβέλλα.

Εγκατασταθέντες στην Ομαλή και στο Καλονέρι Βοίου το 1924 σύμφωνα με τα αρχεία του Ι.Α.Π.Ε.

ΕΠΩΝΥΜΟ	ΟΝΟΜΑ	ΜΕΛΗ ΟΙΚ.	ΗΛΙΚΙΑ
Αραμπατζής	Αργύριος	3
Αραμπατζή(;)	Άννα
Αραμπατζής	Δήμος
Μπαλάφας	Αργύριος
Τσαβδάρης	Σκαρλάτος	3	25
Τσαβδάρης	Θεόδωρος		18
Τσαβδάρη	Ευγενία		64
Σταυράκης(Μαναβάκης;)	Σκαρλάτος	2	67
Σταυράκης(Μαναβάκης;)	;		22
Χατζής	Ευστράτιος	5	30
Χατζή	Ταρσίτσα		23
Χατζή	Πανουργιά(Πανωραία)		64
Χατζή	Ζαφειρώ		23
Χατζή	Θεοδώρα		21
Γιάνναρος	Αναγνώστης	4	57
Γιάνναρου	Σαραγιώ		34
Γιάνναρου	Παγώνα		12
Γιάνναρου	Μάρθα		1
Αργυρίου(τερζόγλου;)	Άννα	2	65
Αργυρίου(τερζόγλου;)	Κυριάκος		1
Λασκαράκης	Κυριαζής	4	45
Λασκαράκη	Αργυρούλα		35
Λασκαράκης	Δημήτριος		12
Λασκαράκης	Δήμος		1
Χατζάκης	Στέργιος	2	25
Χατζάκη	Βασιλοπούλα		20
Αμπαζά	Ζαφειρώ	3	62
Αμπαζάς	Παναγιώτης		18
Αμπαζά	Αικατερίνη		21
Ιωάννου	Ζαχαρίας	6	55
Ιωάννου	Ελένη		40
Ιωάννου	Ανδρέας		12
Ιωάννου	Μαρία		11
Ιωάννου	Δημήτριος		3
Ιωάννου	Φώτιος		1
	ΚΑΛΟΝΕΡΙ
Καμαράκης	Χρήστος	5
Στρίντζος	Γεώργιος	3
Κουτσόπουλος	Δημήτριος	4
Γκίρνης	Ιωάννης	5

Εγκατασταθέντες στην Πεπονιά Βοίου το 1924 σύμφωνα με τα αρχεία του Ι.Α.Π.Ε.

Εγκατασταθέντες στην Πεπονιά Βοίου το 1924 σύμφωνα με τα αρχεία του Ι.Α.Π.Ε.

ΕΠΩΝΥΜΟ   ΟΝΟΜΑ  ΜΕΛΗ ΟΙΚ.  ΗΛΙΚΙΑ Αραμπατζής   Χρήστος  4 Βαβαΐτης      Βασίλειος    2 Βαβαΐτης Δημήτριος  4 Βαβαΐτης Χρήστος     5 Ζαγκότης     Κωνσταντίνος 2   23 Ζαριπασίνα(;)  Ελένη     30 Ζαριφαίας   Σταύρος     3 Καράκογμης(;)    Ιωάννης     ορφανός  19 Κασζέσου (;)       Μαριώ      2  55 Κοκκινόπουλος  Νικόλαος    3   Κουντότση   Λαμπρινή   40 Κουντότσος    Ανδρέας    2 50 Κουρπέτης       Ανδρέας     4 Κουρπέτης    Δημήτριος  2 Κουτσαλιώτης  Δημήτριος   4 Λασκαρίδης      παπα Κων/νος   4         Μάμος     Βασίλειος   3 48 Μάμος     Πέτρος  4 Μάμου Μαρία    40 Μερτζημέκη Μαρία   2 Μερτζημέκη  Ευαγγελία    35 Μερτζημέκης    Παύλος   4 39 Μερτζημέκης    Παναγιώτης  12 Μουτάφη     Φωτεινή   29 Μουτάφης        Κωνσταντίνος  3 30 Μουτάφης        Σταύρος   2 Παγξεβάνη    Στρατηγούλα Παπαδόπουλος   Αθανάσιος    2 Παπάζογλου      Δημήτριος    4 Παρασχάκης   Αρσένιος    3 Παρασχάκης       Αθανάσιος   3 Ταβερνιάρης   Γεώργιος    5             Τζαβέλα         Δροσούλα   26 Τζαβέλα         Αργυρούλα     16 Τζαβέλας         Ευστράτιος   3 50 Τζαβίζου(;)Ζαγκότη(;) Κικιώ   2 Τσολάκη Παναγιώτα  2   21 Τσολάκης       Αθανάσιος     3 Χαντζόγλου   Ιωάννης     4