Νεοχώρι (Yenikοy) Περίστασης: Ιστορικά έγγραφα

Απολυτήριο από τις αγγλικές βάσεις εργασίας ή αλλιώς τάγματα εργασίας, όπου εργάστηκε ο Δημήτριος Ανδρέα Τσακόγλου για 2,5 σχεδόν χρόνια, από τις 20 Αυγούστου του 1916 έως τις 4 Φεβρουαρίου του 1919 με αριθμό 18574. Δεν υπάρχει καμμιά ανάμνηση στην οικογένεια από αυτή του την ‘’υπηρεσία’’. Δεν ήταν ακόμη παντρεμένος. Δεν ξέρω αν ζούσαν τότε οι γονείς του, Ανδρέας και Κυριακή.(Κυριακού). Ο αδελφός του Γιωργάκης ήταν στην Αμερική με τον παππού μου από την πλευρά της μητέρας μου Λαμπρινό Αλτή και πολλούς άλλους, για να αποφύγουν τη στράτευση στον τουρκικό στρατό.

Τον Ιούνιο του 1915 οι χωριανοί εξορίστηκαν στο Βεζύρ Χαν και μετά στο Ατά Παζάρ. Μια βδομάδα πριν ο γαμπρός του Χρυσομάλλης (Ξουμάλλης) Μήτρου, που εργαζόταν ως χτίστης στο Πατριαρχείο και ήταν πληροφορημένος για αυτό που επρόκειτο να συμβεί, έφτασε στο χωριό, πήρε βιαστικά την οικογένειά του και κατέφυγε στην Ελλάδα ,στην Όσσα (Βυσσώκα) του Λαγκαδά, όπου και πέθανε από πνευμονία, το 1917. Η οικογένειά του αποτελούνταν από τις δύο αδελφές του Δημητρίου, Μαριώ και Βασιλοπούλα, σύζυγό του, και τα παιδιά του Δημήτριο (πατέρα μου), Κυριακούλα, αργότερα Κυρίτση, και Ανδρέα, που πέθανε λίγο μετά τον διωγμό του 1922 στη Γαλλιάνα (Ραχμαλί) Κοζάνης. Επομένως δεν γνώριζαν για την τύχη του. Τα εγγόνια του δεν θυμούναι.

Η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, όπου απεθύνθηκα και ρώτησα γενικότερα για στρατευθέντες από την Ανατολική Θράκη, αρνήθηκε να μου δώσει πληροφορίες.Ο Κράνης από το Ροδόκηπο Χαλκιδικής μου είπε ότι έχει κατάλογο παρασημοφορηθέντων Θρακιωτών στρατιωτικών από ξένους στρατούς. Τον περιμένω. Και εδώ ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο για έρευνα. Πόσοι Θρακιώτες υπηρέτησαν στον Ελληνικό στρατό? Πόσοι σε βάσεις εργασίας των Συμμάχων? Πήγαν εθελοντικά? Πώς ο αδελφός της γιαγιάς μου Βασιλοπούλας βρέθηκε με τους Άγγλους στη Θεσσαλονίκη? Ποιος γνωρίζει? Ίσως μόνο στα Αγγλικά αρχεία υπάρχει η απάντηση.

Άδεια γάμου από τη Μητρόπολη Μυριοφύτου και Περιστάσεως. Ο Δημήτριος (Δημητρός) του Ανδρέου με το που επιστρέφει στο χωριό νυμφεύεται την Ελένη του Κωνσταντίνου, ο οποίος αργότερα θα πάρει το επίθετο Σπαθάρας. Οι περισσότεροι χωριανοί μας δεν είχαν ακόμη επίθετα και αυτό συνέβαινε σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Θα υποχρεωθούν να αποκτήσουν αργότερα στην Ελλάδα. Ο Δημητρός θα το αποκτήσει λίγο νωρίτερα, γιατί υποχρεώθηκε από τους Άγγλους. Και δεν είχαν, γιατί δεν ήταν πολίτες μιας σύγχρονης δημοκρατίας. Ήταν ραγιάδες, που υποχρεώνονταν να πληρώνουν κεφαλικό φόρο, ο οποίος όμως πληρώνονταν συλλογικά από το χωριό. Επίσης δεν στρατεύονταν. Το σχολείο στο οποίο φοιτούσαν, όσοι φοιτούσαν, ήταν της κοινότητας. Άρα δεν ήταν καταγεγραμμένοι σε κανένα τουρκικό έγγραφο. Ήταν όμως καταγεγραμμένοι σε βιβλία και κώδικες της κοινότητας και της Μητρόπολης, όπου ανήκαν. Έτσι, ο Δημητρός, ο Γιωργάκης, η Βασιλοπούλα και η Μαριώ ως επίθετο είχαν το βαπτιστικό του πατέρα τους,ήταν τα παιδιά του Ανδρέα (Ανδρέου, στη γενική της καθαρεύουσας).Ο Ξουμάλλης, ο Κωνσταντής, ο Νικόλας, ο Στυλιανός, η Κικιώ, η Διαμαντούλα, που ήταν τα παιδιά του Μήτρου, είχαν το επίθετο Μήτρου.Ο ιερέας, που τέλεσε το γάμο, ήταν ο Κωνστάντιος, με τον τίτλο του Οικονόμου, που πρωτοεγκαταστάθηκε στην πεπονιά.